Kerknieuws uit 't Tonckeltje - november 2020
Kerkdiensten
| 13 december | 19:30 uur | Ds. R. Poede Kerstavondzangdienst |
| 25 december | 11:00 uur | Ds. R. Poede Eerste Kerstdag |
Iedereen is van harte welkom tot het bijwonen van bovenstaande diensten. U dient zich wel aan
te melden, dit kan bij de scriba.
Via mail: scribaherv.kerkoz@ziggo.nl of via
telefoon (0597) 64 68 54 of (06) 16 27 54 65 (appje sturen mag ook).
Informatie kerkdiensten
Zondag 13 december
Er zal deze zondag geen ochtend dienst zijn.
Ondanks dat er op deze avond helaas niet gezongen mag worden, kunt u wel uw Kerst- en Adventsliederen aan onze
voorganger doorgeven. Hij kan hier dan een mooi geheel van maken, zodat we toch een beetje een Kerstzangavond
hebben.
Aanvang 19.00 uur en ook hier geldt dat u zich dient aan te melden bij de scriba. De gegevens van onze
voorganger en scriba vind u bij de algemene adresgegevens achter in dit Tonckeltje.
Zondag 25 december
Op 1e Kerstdag de viering van de geboorte van kindje Jezus.
We hopen deze diensten te kunnen houden, in deze hectische coronatijd. Mocht het niet doorgaan,
dan zullen we u hiervan op de hoogte houden.
Gestorvenen in de afgelopen periode
- 4 november 2020: dhr. J. Sanders, Vondellaan 75, kamer 210 te Winschoten
En niemand weet wat leven is, alleen dat het gegeven is.
En dat van deze geheimenis, God het begin en einde is.
Zieken
We wensen allen die ziek zijn en/of medische behandelingen ondergaan heel veel sterkte. Ook denken we aan hen die
het moeilijk hebben of zich eenzaam voelen. Een kaartje of een bezoek wordt vaak op prijs gesteld.
In memoriam Jan Sanders
Jan werd geboren op 11 april 1933 als zoon van Berend Sanders en Tijtje Siepel. Jan groeide op in Ommelanderwijk
op de nummer aine. Jan was enig kind, maar dat gevoel heeft hij nooit gehad. In de buurt waren zoveel gezinnen
met kinderen waar hij een band mee opbouwde. Met enkele had hij nog steeds contact. Mooie verhalen kon hij
hierover vertellen.
De lagereschooltijd was aan Jan niet besteed. Opgroeien in oorlogstijd was lastig. De school was regelmatig
gesloten omdat er geen brandstof was. Jan keek iedere morgen even uit het raam of er niet al een bommetje op
was gevallen. Op 14-jarige leeftijd begon hij te werken bij Van der Woude en volgde nog de avondschool. Jan
zou timmerman worden, net als pa. Hieruit kwam zijn ‘technisch inzicht’ voort. Modebewust als hij was ging
hij regelmatig met Harry Reeze naar Utrecht om modieuze schoenen en kleding te kopen. Mooie lichte kleding,
‘nait van dat duustere goud’.
Op de kermis in Bareveld leerde Jan zijn vrouw Alie kennen. Het stel trouwde in 1957 en kwamen te wonen in het
bedrijfspand van Van der Woude. Dochtertje Thea werd geboren in 1958. Helaas mocht zij maar 5 weken leven. Zij
overleed na 5 weken aan een aangeboren hartafwijking. Alsof dat nog niet genoeg was overleed Jan z’n vader in
februari 1960. Ik werd vijf weken na zijn overlijden geboren. Vier jaar later kondigde Anneke zich aan. Het
huis was inmiddels te klein geworden en het gezin betrok een nieuwe woning aan de Patrijsstraat. December 1967
verhuisde het gezin naar het grote huis op ‘De Wieke’.
De verhuizing ging vrij plotseling en snel. Jan had ’s morgens op z’n werk bedacht dat het mooi weer was om te
verhuizen. Met een kar van Van der Woude ging hij weer naar huis en stond voor het bed van Alie. ‘Wolst met
berre op de karre of goist dr uut’. In de jaren 80 kwamen de schoonzoons Jan en Jan erbij. De Janboel was
compleet. In 1990 werd Kars geboren, Ellen en Annet volgden 3 jaar later en om de regelmaat er in te houden
kwam Wout er weer drie jaar later achteraan.
In 1992 ging Jan in de VUT. In 1994 werd bij Alie de ziekte van Kahler vastgesteld. Ze woonden inmiddels in de
flat aan de van Stolbergweg. Het ‘zorghart’ van Jan liet zich toen van zich spreken. Hij heeft Alie tot het
laatst verzorgd. Ook Harry Bakker, de buurman, verzorgde hij er ook nog ‘even’ bij. Januari 2000 overleed Alie.
Jan pakte vrij snel de draad weer op. Hij ging op zoek naar nieuwe vrienden. Ging naar de sauna,
kringloopwinkels, antiekwinkeltjes, ging nog mooie reizen maken. In de tijd dat je in Tsjechië nog een paspoort
nodig had kreeg hij het voor elkaar om er met een ID-kaart binnen te komen.
In april 2004 werd Jan getroffen door een hersenbloeding aan de hersenstam. Wonder boven wonder herstelde hij
in korte tijd en kon toch nog weer zelfstandig wonen. In december 2017 werd Jan weer getroffen door een
beroerte. Zelfstandig wonen was toen voor hem niet meer mogelijk. Hij kreeg een mooie zonnige kamer toegewezen
in ’t Vondelhuys. Vanaf dag één voelde Jan zich hier enorm thuis. Hij maakte daar weer vrienden en heeft in ’t
Vondelhuys een geweldige tijd gehad. De laatste tijd ging Jan hard achteruit. Het zien verslechterde, zijn hart
en nieren waren het aan het begeven. Hij wist dit, maar klagen deed hij niet. Nooit. In overleg met de arts
heeft Jan dinsdag zelf besloten dat hij klaar was om voor een laatste keer op reis te gaan.
Zijn positieve instelling koesteren we. We hopen dat ieder hiervan vandaag een klein stukje in zijn/haar hart
meeneemt. Dan kan hij de wereld, ook nu nog, een beetje mooier maken. Een levenskunstenaar is heengegaan.
Thea Kip-Sanders
Familieberichten
- geboorte...
- ziekte...
- huwelijk...
- bedankje...
- enz.
Wilt u een familiebericht in het Tonckeltje vermelden, stuur dit
dan schriftelijk naar het 'redactieadres Het Kerkblad' vermeld verderop in 't Tonckeltje.
Onze kerk dient zich ook aan de AVG te houden en zal daarom met de grootste zorgvuldigheid omgaan met de
persoonsgegevens.
Wij weten dat deze rubrieken goed gelezen en op prijs gesteld worden, maar helaas moeten wij ons ook aan de
wet houden.
Kerk Ommelanderwijk-Zuidwending 175 jaar
In 1845, 175 jaar geleden, was er nog geen kerk in onze dorpen. De toenmalige bewoners moesten in die tijd door
weer en wind naar Veendam over vaak onverharde wegen, om daar naar de kerk te gaan. Dat was vooral in de
wintertijd geen pretje. Het werd dus tijd voor een eigen kerk voor de dorpen. En zo geschiedde het, in 1845
was het dan zover, na inzamelingsacties en collecten was het geld bijeengebracht en stond er een nieuwe kerk
aan het Kerkpad. De eerste predikant van de gemeente was Ds. Horreus de Haas. De hervormde gemeente
Ommelanderwijk-Zuidwending was een feit.
Over de eerste jaren van de gemeente is weinig bekend, de predikanten kwamen en de predikanten gingen, dat
kunnen we zien op het bord dat nog steeds in de kerk hangt. Alle namen van de predikanten zijn daarop genoemd.
Er is in de kerk nog een aandenken aan de eerste periode te vinden namelijk een doek met de tekst: Jezus is
overwinnaar, tegenwoordig hangt deze ingelijst naast de preekstoel. Ds. Boesenkool schreef hierover bij het
honderdvijfentwintigjarig bestaan van de kerk in 1970:
Mij persoonlijk heeft van de eerste keer af, dat ik het kerkje bezichtigde, vooral aangesproken het mooie
kleed, in de volksmand de ‘lappe’ genoemd, met de woorden Jezus is overwinnaar. Maar velen zullen zich geroepen
weten om dankbaar te zijn, omdat zij ziende naar de kerk in hun leven ruimte willen geven voor gedenken van Gods
trouw, die niet laat varen de werken zijner handen. Moge daarvan het jubileum van de kerk ons een teken zijn,
dat ons wekt tot blijdschap en vertrouwen voor de toekomst.
Omdat er naast de diensten in de kerk ook veel verenigingswerk was, bijv. de meisjes- en jongelingen verenigingen,
de vrouwenverenigingen ontstond er de behoefte aan een eigen gebouw.
Dat het soms lang duurt voordat wensen vervuld worden blijkt wel uit het feit dat de eerste plannen voor zo’n
gebouw al rond 1890 ontstonden, maar uiteindelijk pas zo’n 60 jaar later concreet werden. De grote motor achter
dit project was Ds. de Roest. Hij zette allerlei acties op touw om geld in te zamelen, destijds voor het grote
bedrag van 20.000 gulden (nu ongeveer 150.000 euro) en dat resulteerde er uiteindelijk in dat in 1956 dan
eindelijk “het Gebouw” kon worden geopend. Ds de Roest was inmiddels vertrokken, maar als dank voor het vele
werk, mocht zijn vrouw de officiële opening verrichten.
Het Gebouw heeft door de jaren heen zijn nut bewezen, naast allerlei kerkelijke activiteiten is het gebruikt
voor kaartclubs, toneel, verjaardagsfeestjes en meer.
In 2006, als de kerk inmiddels 160 jaar oud is, komen er steeds meer gebreken aan het licht. De kerkenraad
besluit dat er een grondige renovatie moet plaatsvinden. De plannen worden gemaakt en uiteindelijk is er
dankzij een aantal fondsen en met name dankzij de gemeente Veendam en de Aardgasbuffer mogelijk om dit kostbare
project, ter waarde van 450.000 euro, ten uitvoer te brengen.
Het hele project bezorgt de kerkenraad soms slapeloze nachten, maar het resultaat mag er zijn. Alles is weer spik
en span en ook het orgel is weer helemaal up to date gemaakt.
De gemeente kon weer in een prachtig gerestaureerde kerk ter kerke gaan. Totdat er in 2016 plotseling en stuk
van de muur naar beneden komt. Gelukkig was er op dat moment niemand in de kerk. Maar doordat we een kleine
gemeente zijn en de financiële middelen zeer beperkt zijn, bezorgde dat de kerkenraad een hoop kopzorgen: Hoe
krijgen we dit weer voor elkaar?
Maar dankzij de inzet van gemeenteleden, vrijwilligers, professionals en giften is het uiteindelijk toch weer
gelukt. De schade werd gerepareerd en na een poos in het gebouw te hebben gekerkt, konden we weer in ons
vertrouwde kerkje en dat doen we tot op de dag van vandaag.
We zijn na 175 jaar met een kleine actieve groep overgebleven. We doen ons best om kerk in de dorpen te zijn.
En dat lukt gelukkig nog steeds zij het met vallen en opstaan. In het Tonckeltje van een tijdje geleden hebben
we een oproep gedaan voor het onderhoud van de begraafplaats, omdat we niet meer genoeg vrijwilligers uit eigen
kring konden krijgen. Gelukkig is daar ook door u op gereageerd en hebben zich uit de dorpen en aantal
vrijwilligers gemeld. Wij hopen dat we ook in de toekomst een beroep op u mogen doen, dit vanuit het besef dat
voor ons, maar zeker ook voor u als inwoners van Ommelanderwijk-Zuidwending het eeuwig zonde zou zijn als de
kerk uit het dorp zou verdwijnen. Laten we ons daar samen voor inzetten en opgaan naar het 200-jarig jubileum.
Samen en niet alleen.
Ds. Raymond Poede
Van de Kerkenraad
1845 - 2020
Op 9 november 2020 bestond onze kerk 175 jaar en dit hebben we in een dienst op zondag 8 november in kleine
kring gevierd. Helaas mogen er in een dienst maar 30 mensen aanwezig zijn.
Ds. R. Poede heeft dit jubileum in zijn dienst verwerkt. Hij heeft zijn verhaal van deze zondag verwerkt in het
stukje wat hij hiervoor in dit Tonckeltje hebt kunnen lezen.
Laatste zondag van het Kerkelijk Jaar
Op deze zondag gedenken we altijd de overledenen, dit jaar voor onze gemeente zouden er 4 families van
overledenen uitgenodigd worden deze dienst bij te wonen.
Aan de Paaskaars wordt dan een kaars ontstoken als teken van hoop. Hoop, dat de dood niet het laatste woord
heeft. Daarnaast krijgt iedereen die aanwezig is de gelegenheid om een waxinelichtje aan te steken voor hen die
men graag zou willen gedenken.
U begrijpt dat dit in deze coronatijd erg moeilijk wordt. We mogen maar met 30 personen een dienst bijwonen,
daarnaast komt er bij dat de familie, maar ook de overige aanwezigen niet zelf een kaarsje mogen aansteken.
Daarom heeft de kerkenraad besloten de overledenen wel in deze dienst te gedenken, maar op een andere wijze. De
nabestaanden krijgen volgend jaar voor de laatste zondag van het Kerkelijk Jaar 2021 een uitnodiging om namens
hun overledene een kaarsje aan te steken. We zullen dan van 2 jaar de families uitnodigen.
Namens de kerkenraad,
scriba Antje Nieboer
Kerk in Actie
GEWELDIG, dat er altijd mensen zijn die aan andere mensen denken, niet alleen in deze coronatijd, maar sowieso.
Vaak zit er iets in mijn brievenbus óf ligt er wat onder óf er hangt iets aan mijn deurknop op
Ommelanderwijk 141-9, allemaal voor het goede doel: “Kerk in Actie”.
Dank jullie wel! Mobieltjes, gehoorapparaten, brillen, kaarten, postzegels, cartridges, alles blijft welkom.
We gaan door met verzamelen. Alles komt op de goede plek terecht, alles voor mensen, die het nodig hebben, in
binnen- en in buitenland.
Gonnie Meerburg
Kerkschatten
Kerkschatten vind je niet in een kluis of museum.
Kerkschatten, dat zijn mensen,
die leven in het spoor van Jezus.
De vrijwilligers die trouw zijn aan hun idealen.
Zij zien om naar zieken en ouderen,
zij besturen, lossen problemen op,
zij poetsen de kerk, zij denken mee en organiseren,
zij houden de kerktuin bij en doen de administratie,
zij zorgen voor het Tonckeltje en verspreiden het.
Kerkschatten zijn de mensen die luisteren,
die tijd nemen en aandacht schenken,
die bidden voor en namens anderen.
Kerkschatten vragen geen beloning,
maar voelen zich rijk met wat ze kunnen betekenen.
Schatten van mensen, die de kerk dragen.
Janny Hoeve-Smeding